Obecny duszpasterz

Urodził się 12 listopada 1981 w Rydułtowach
w rodzinie Eugeniusza i Róży z domu Michałek. W 2000 roku ukończył Liceum Ekonomiczne w Wodzisławiu Śl. Pochodzi z parafii św. Jerzego w Rydułtowach. Święceń prezbiteratu 13 maja 2006 w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach udzielił mu abp Damian Zimoń. Był wikariuszem w parafiach: Matki Bożej Piekarskiej w Katowicach (2006-2009), św. Barbary w Boguszowicach (2009-2013), św. Wawrzyńca i Antoniego w Wirku (2013-2016), Krzyża Świętego w Siemianowicach Śl. (2016-2021), Imienia NMP i św. Bartłomieja w Piekarach Śl. (2021-2023). W 2023 roku abp Adrian Galbas mianował go ojcem duchownym alumnów w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Katowicach, W sierpniu 2024 na cztery miesiące został sekretarzem i kapelanem abp. Adriana Galbasa. 30 listopada 2024 po śmierci proboszcza ks. Leszka Kozika, został administratorem parafii św. Mikołaja w Łące.

Urodził się 7 października 1966 roku w Katowicach-Murckach jako syn Henryka i Łucji zd. Ochojska. Został ochrzczony 19 października 1966 roku w parafii Trójcy Przenajświętszej w Katowicach-Kostuchnie. Święcenia prezbiteratu otrzymał 15 maja 1993 roku w Katedrze Chrystusa Króla w Katowicach. Szafarzem święceń był arcybiskup Damian Zimoń.
Miejsca posługi wikariuszowskiej księdza Leszka Kozika to: parafia Bożego Narodzenia w Rudzie Śląskiej-Halembie (1993-1998), ; parafia Świętego Wojciecha w Radzionkowie (1998-2002), parafia Podwyższenia Krzyża Świętego w Pawłowicach Śląskich (2002-2003), parafia Ducha Świętego w Chorzowie (2003-2004), parafia Świętej Barbary w Katowicach-Giszowcu (2004-2009), parafia Ducha Świętego w Siemianowicach Śląskich-Bytkowie (2009-2013), parafia Podwyższenia Krzyża Świętego i Matki Bożej Częstochowskiej w Pszczynie (2013); parafia Matki Bożej Fatimskiej w Mysłowicach-Wesołej (2013-2016), parafia Świętego Augustyna
w Świętochłowicach-Lipinach (2016-2019). Dnia 31 sierpnia 2019 roku został skierowany do posługi duszpasterskiej w parafii Ścięcia Świętego Jana Chrzciciela w Rudzie Śląskiej-Goduli. Objął funkcję rektora kaplicy Świętej Katarzyny Aleksandryjskiej
w Rudzie Śląskiej-Chebziu. Z dniem 31 lipca 2022 roku księdzu Leszkowi Kozikowi powierzono funkcję administratora parafii Świętego Mikołaja w Łące, w której 28 stycznia 2024 roku objął urząd proboszcza.
Zmarł 30 listopada 2024 roku, w wieku 58 lat, w 32. roku kapłaństwa. Jego pogrzeb odbył się 5 grudnia 2024 roku w parafii Świętego Mikołaja w Łące.

Urodził się 17 lipca 1955 w Świerklanach. Po studiach w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym święcenia kapłańskie przyjął 16 kwietnia 1981. Posługę wikariacką pełnił m.in. w parafiach: Trójcy Przenajświętszej w Kochłowicach (1981-1984) i św. Barbary w Bieruniu Nowym (1987-1990). W latach 1994-1996 pozostawał administratorem, a od 1996 roku proboszczem parafii Miłosierdzia Bożego w Jastrzębiu Zdroju. W 2014 roku otrzymał dekret na urząd proboszcza parafii św. Mikołaja w Łące. 3 czerwca 2022 z rąk abpa Wiktora Skworca otrzymał dekret zwalniający go z funkcji proboszcza z dniem 31 lipca 2022 w związku z przejściem na emeryturę.

Urodził się 9 stycznia 1958 w Jejkowicach. Po studiach w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym święcenia kapłańskie przyjął 19 kwietnia 1984. Posługę wikariacką pełnił m.in. w parafii św. Piotra i Pawła w Świętochłowicach (1987-1990). W latach 1993-2004 pozostawał prezesem Radia eM. W tym czasie pełnił też funkcję duszpasterza pracowników środków masowego przekazu. 20 kwietnia 2004 otrzymał nominację na proboszcza parafii św. Mikołaja w Łące. Ponadto był wicedziekanem dekanatu Pszczyna.
W latach 2014 – 2018 pozostawał na urzędzie proboszcza parafii św. Józefa w Kłokocinie. Obecnie rezydent w parafii. Obecnie emeryt. Rezyduje w parafii świętych Cyryla i Metodego w Knurowie.

Urodził się 18 lipca 1941 w Katowicach w rodzinie Jana i Anny z d. Derczyńska. Po ukończeniu szkoły podstawowej, naukę kontynuował w Niższym Seminarium Duchownym im. św. Jacka w Katowicach, które ukończył zdaniem matury. Następnie rozpoczął studia w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie. Po drugim roku studiów wcielony został do zasadniczej służby wojskowej (1962-1964). Po wojsku kontynuował naukę w seminarium. Święcenia kapłańskie przyjął 4 czerwca 1967 w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach z rąk bpa Herberta Bednorza. Swoją posługę kapłańską rozpoczął od pełnienia zastępstwa wakacyjnego w rodzinnej parafii. Następnie pracował jako wikariusz w parafiach: św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Chwałowicach, św. Michała Archanioła w Orzegowie, Trójcy Przenajświętszej w Kostuchnie, św. Cyryla i Metodego w Knurowie, Wniebowzięcia NMP w Wodzisławiu Śląskim, Opatrzności Bożej w Gaszowicach. W 1984 roku bp Herbert Bednorz zlecił mu budowę nowego kościoła w Szczerbicach.
W 1985 roku ks. Jan Henczel otrzymał nominację na proboszcza tej parafii. W 1996 roku został proboszczem parafii św. Mikołaja w Łące. W 2004 roku został przeniesiony najpierw na rentę, a potem emeryturę. Zamieszkał w Dębieńsku, a od 1 lipca 2015 mieszka w Domu Księży Emerytów w Katowicach.

Urodził się 18 maja 1937 w Bielsku, w rodzinie Henryka
i Anny z d. Byrdy. W 1945 roku utracił ojca, który został wywieziony przez Rosjan do ZSRR, skąd nie wrócił. Po utracie ojca przeniósł się do Skoczowa, gdzie przygarnął go jego stryj ks. Augustyn Pohl, proboszcz i dziekan dekanatu skoczowskiego. W latach 1951-1955 uczęszczał do Niższego Seminarium im. św. Jacka w Katowicach. W 1955 roku wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego i przyjęty został na rok wstępny w Tarnowskich Górach. Po ukończeniu studiów teologicznych przyjął 26 czerwca 1960 z rąk bpa H. Bednorza święcenia kapłańskie w katowickiej katedrze Chrystusa Króla. Po święceniach kapłańskich w miesiącach letnich pełnił zastępstwa wakacyjne w Skoczowie i w sąsiednim Pierśćcu. Następnie pracował jako wikariusz kolejno w parafiach: Wniebowzięcia NMP w Wiśle (1960-1963), św. Wojciecha w Mikołowie (1963-1966), św. Jana Chrzciciela w Brennej (1966-1967), św. Antoniego w Siemianowicach Śląskich (1967-1970), św. Marii Magdaleny w Chorzowie (1970-1972) i św. Jana Chrzciciela w Jaśkowicach (1972-1973). 26 maja 1973 mianowany został rektorem kościoła pw. św. Jerzego w Cieszynie, a po erygowaniu parafii 26 sierpnia 1980 otrzymał nominację na proboszcza. W 1983 roku został wikariuszem ekonomem i 25 sierpnia 1983 proboszczem parafii św. Marcina Biskupa i Wyznawcy w Starych Tarnowicach. W 1986 roku biskup katowicki mianował go administratorem, a 10 października 1986 proboszczem parafii św. Mikołaja w Łące, gdzie duszpasterzował do swojej śmierci. 27 stycznia 1977 został mianowany członkiem Diecezjalnej Komisji Ekumenicznej, a 2 stycznia 1981 wybrany został wicedziekanem dekanatu pszczyńskiego. 3 czerwca 1996 odwieziono go do szpitala w Pszczynie z rozpoznanym ostrym stanem zapalnym trzustki. Zmarł 1 lipca 1996 w szpitalu klinicznym w Zabrzu. 4 lipca odbył się pogrzeb, pochowany na cmentarzu parafialnym w Łące.

Urodził się 16 stycznia 1930 w Pawonkowie (powiat lubliniecki), w rodzinie Pawła i Franciszki z d. Grabińska. Po zdaniu matury wstąpił na Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Po ukończeniu go, 2 grudnia 1956 (po powrocie z wygnania śląskich biskupów) przyjął w Katowicach z rąk bpa Herberta Bednorza święcenia kapłańskie. Od 16 stycznia 1957 pełnił funkcję wikarego kolejno w następujących parafiach: św. Jadwigi w Chorzowie (16 stycznia-30 sierpnia 1959), Wniebowzięcia NMP w Wodzisławiu Śląskim (1959-1962), Przemienienia Pańskiego w Katowicach (1962-1963), MB Bolesnej w Rybniku (1963-1965), pełnił tam równocześnie funkcję kapelana szpitalnego, Niepokalanego Poczęcia NMP w Katowicach (1965-1968), w św. Józefa w Godowie (1968-1969) oraz Wszystkich Świętych w Pszczynie (1969-1972). 18 lutego 1972 przeniesiony został do Łąki jako wikariusz-ekonom, a 30 marca 1972 otrzymał dekret na proboszcza tej parafii. W latach 1981-1986 pełnił funkcję dziekana dekanatu pszczyńskiego. 31 sierpnia 1986 odszedł z Łąki do parafii św. Marcina w Starych Tarnowicach. W parafii tej był proboszczem do 31 lipca 1995. Przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Radzionkowie. Zmarł 18 sierpnia 2004. Uroczystościom pogrzebowym 21 sierpnia, przy bardzo licznym udziale kapłanów i przewodniczyli biskupi Gerard Kusz i Stefan Cichy z Katowic. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Radzionkowie.

Urodził się 2 września 1928 w Siemianowicach Śląskich
w rodzinie Pawła i Marii z d. Bednorz. Po zdaniu matury otrzymał tytuł technika mierniczego i rozpoczął studia na Wydziale Inżynierii AGH w Krakowie. W 1949 roku podjął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, będąc równocześnie alumnem Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. W czasie wygnania biskupów śląskich, 29 czerwca 1954, przyjął święcenia kapłańskie w Piekarach Śląskich z rąk biskupa częstochowskiego Zdzisława Golińskiego. Jako wikariusz pełnił służbę kapłańską w: Piotrowicach, Dąbrówce Małej, Łaziskach Górnych. W 1956 roku został katechetą w Technikum Włókienniczym w Bielsku-Białej. W 1964 roku jako substytut objął parafię w Łące. W 1972 roku został proboszczem parafii św. Marii Magdaleny w Chorzowie Starym. Po 14 latach pracy duszpasterskiej został posłany do parafii św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Suszcu. W 1993 roku przeszedł na emeryturę i zamieszkał najpierw w rodzinnym domu w Siemianowicach Śląskich, a w 2009 roku w Domu Księży Emerytów w Katowicach. Zmarł 27 lutego 2012. Został pochowany w Siemianowicach Śląskich.

Urodził się 27 listopada 1928 w Bielszowicach w rodzinie Emila i Marii z d. Dąbek. Po maturze w 1948 roku, wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Święcenia kapłańskie otrzymał 28 czerwca 1953 rąk bpa F. Jopa. Po święceniach kapłańskich miał zastępstwa wakacyjne w parafiach: MB Różańcowej w Halembie i Serca Jezusowego w Niedobczycach (1-31 sierpnia 1953). Potem jako wikariusz pracował w następujących parafiach: św. Jana Chrzciciela w Łaziskach Średnich (od lutego 1954 roku do sierpnia 1957 roku), św. Marii Magdaleny w Cieszynie (1957 – 1958; obecnie diecezja bielsko-żywiecka), św. Klemensa w Lędzinach (1958 – 1962), MB Królowej Różańca Świętego w Łaziskach Górnych (1962 – 1964), św. Mikołaja w Łące (1964) jako rektor, Wniebowzięcia NMP w Chorzowie Batorym (1964 – 1967) znowu jako wikariusz. Przez 17 lat był proboszczem w parafii św. Mikołaja w Pstrążnej (6 marca 1967 – 29 maja 1984) i od 1978 roku dziekanem dekanatu pogrzebieńskiego. Od 30 maja 1984 był proboszczem w parafii MB Pośredniczki Wszelkich Łask w Urbanowicach.. Zmarł 16 maja 1999 w szpitalu w Tychach. Pogrzeb odbył się 19 maja w Urbanowicach, gdzie spoczął na miejscowym parafialnym cmentarzu.

Urodził się 3 grudnia 1899 w Żaganiu w rodzinie komornika sądowego Antoniego oraz Cecylii z d. Scheiza. Po przedwczesnej śmierci ojca rodzina przeniosła się do Wrocławia, gdzie ukończył szkołę elementarną, a w 1918 roku Gimnazjum św. Macieja. W latach 1918-1923 odbył studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 17 marca 1923 z rąk kard. A. Bertrama. Po święceniach podjął decyzję przejścia do istniejącej już Administracji Apostolskiej Śląska Polskiego, do której został inkardynowany 22 marca 1923. Kolejnymi jego placówkami pracy duszpasterskiej jako wikarego oraz katechety były Pawłowice (od 25 kwietnia 1923) i Żory (od 13 grudnia 1923). Ze względu na zły stan zdrowia, spowodowany jeszcze w czasie studiów niedożywieniem, przebywał od listopada 1924 roku do września 1925 roku na kuracji w Cleve am Niederheim. Po powrocie otrzymał od bpa A. Hlonda nominację na stanowisko notariusza Kurii Diecezjalnej w Katowicach oraz osobistego sekretarza ordynariusza (9 grudnia 1925). Stan zdrowia nie pozwalał jednak na wykonywanie tych obowiązków. W 1926 roku poddał się kolejnej kuracji w klinice w Krakowie. 21 kwietnia 1927 bp A. Lisiecki zwolnił go z pełnionych dotychczas obowiązków biskupiego kapelana, sekretarza oraz notariusza i skierował na studia w paryskim Instytucie Katolickim w zakresie patrologii oraz języków wschodnich (koptyjski, ormiański, syryjski, arabski). W Paryżu przebywał od jesieni 1927 roku do wiosny 1928 roku. Po powrocie do Polski zamieszkał jako komorant w Żorach, w Zakładzie św. Karola Boromeusza. Pomagał tam jako kapelan sióstr zakonnych, aczkolwiek bez formalnej nominacji. Przetłumaczył na język polski konstytucję Sióstr Boromeuszek. Władał biegle językami: niemieckim, francuskim, włoskim i angielskim. Pracował także jako katecheta w żorskiej szkole podstawowej. Pisywał artykuły do „Gościa Niedzielnego”, „Sonntagsbote” oraz do kalendarza Ligi Katolickiej. W kwietniu i maju 1932 roku pełnił obowiązki kapelana na statku „Kościuszko”, pływającym pomiędzy Polską a Stanami Zjednoczonymi. Po powrocie do kraju nadal duszpasterzował w Żorach. Kierował tam, jako okręgowy patron, działalnością Stowarzyszenia Młodzieży Polskiej. W 1932 roku przystąpił do egzaminu proboszczowskiego, który zdał z wynikiem dobrym. 3 stycznia 1934 został proboszczem parafii w Wiśle Wielkiej. W lipcu 1935 roku odbył podróż do Niemiec i Austrii w celu zapoznania się z metodami pracy tamtejszej Akcji Katolickiej oraz ruchem liturgicznym. W grudniu 1937 roku wziął udział w zjeździe duszpasterskim w Wiedniu, w marcu 1938 roku – w pielgrzymce do Rzymu, a w sierpniu 1938 roku – w pielgrzymce do Palestyny. Okres II wojny światowej przeżył w parafii w Wiśle Wielkiej jako jej proboszcz. W 1947 roku przesłuchiwany był przez służbę bezpieczeństwa i oskarżony o sympatie proniemieckie. W 1948 roku otrzymał od bpa S. Adamskiego dekret na administratora w parafii w Łące . W 1952 roku mianowany został egzaminatorem prosynodalnym dla oceny pisemnych prac proboszczowskich oraz członkiem Komisji pro disciplina seminarii. Od 1957 roku pełnił także urząd cenzora ksiąg oraz dyrektora diecezjalnego Unii Apostolskiej. W 1958 roku bp S. Adamski mianował go proboszczem parafii w Łące, zaś w 1959 roku kanonikiem gremialnym katowickiej Kapituły Katedralnej. W latach 1960-1963 sprawował ponadto obowiązki wizytatora zwyczajnego parafii dziekańskich. Zmarł 18 lutego 1964 we Wrocławiu w trakcie odwiedzin u abpa B. Kominka. Pochowany został 22 lutego 1964 w Łące.