Duszpasterze na przestrzeni wieków
OD ŚREDNIOWIECZA DO REFORMACJI:
1. Ks. Werner / Vernerus/ jeżeli przyjąć rok 1327 za datę powstania parafii w Łące, to był on pierwszym proboszczem w naszej parafii. Jak można sądzić był pochodzenia niemieckiego, który mógł jeszcze zarządzać niemiecką gminą parafian. Dochody jego określane są na 1 markę, (czyli grzywnę) i 6 skojców. Proboszcz nie płacił jeszcze w tym roku dziesięciny, gdyż kościół i wieś korzystały z wolizny jako osada niedawno założona. W roku 1347 musiała już ją jednak płacić
2. Ks. Świetosław / Swyantoslaw in Lanka plebanus / wymieniony jest w dokumencie księżnej Heleny z roku 1449, w którym władczyni ziemi pszczyńskiej zrzeka się należnego jej czynszu ze wsi Łąka na rzecz proboszcza pszczyńskiego ks. Pawła Vogla w wysokości 14,5 grzywien srebra
3. Ks. Tomek / Tomasz / wzmiankowany jest jako proboszcz łącki i alterysta pszczyński w latach 1504, 1526, 1528 i 1529.
4. Ks. Marcin / Martinus, in Lanka plebanus / był prawdopodobnie następcą ks. Tomka, a zarazem ostatnim katolickim proboszczem Łąki przed reformacją. Razem ze swym zwierzchnikiem – dziekanem pszczyńskim ks. Warszowskim – podpisał w dniu 30 sierpnia 1568 roku rezygnację z probostwa łąckiego na rzecz ewangelickiego pastora. Od tej pory ewangeliccy pastorzy będą rezydować w Łące przez prawie 100 lat
CZASY REFORMACJI ( 1568 – 1664)
W TYCH LATACH W ŁĄCE REZYDUJĄ EWANGELICCY PASTORZY
5. Ks. Błażej Omastowski – był członkiem komisji biskupiej, delegowanej do dekanatu pszczyńskiego dla zwizytowania kościołów w 1634 r. Od powyższego roku zaopiekował się opuszczonym kościołem i parafią w Łące. Jak długo przebywał w Łące, dokładnie nie udało się ustalić. Stan probostwa oraz zupełna obojętność ewangelickiej ludności była przyczyną jego „samowolnego” przeniesienia się na probostwo do Lędzin, za co został ukarany ekskomuniką. Mimo opuszczenia Łąki, aż do 1642 r. podpisywał się „plebanus Lendinensis et Loncensis”.
1643 r. – kościół z powrotem w rękach protestantów
1653 r. kościół łącki odebrano protestantom po raz drugi i z powodu braku katolickiego proboszcza kościół został zamknięty, a parafianie zostali pozbawieni opieki duszpasterskiej.
CZAS OD REKATOLIZACJI DO KOŃCA XIX WIEKU
6. Ks. Wojciech Albert Chłądowicz – pierwszy stały proboszcz po rekatolizacji Łąki mianowany w 1664 r. Zaprowadził on po raz pierwszy metrykę kościelną, którą osobiście prowadził w pięknie oprawionej i ozdobionej księdze zwanej Metrika Babtizatorum. Podczas wizytacji z ramienia wizytatora dekanalnego otrzymał pochwałę, że „…księga ta może służyć jako wzór innym proboszczom do naśladowania..”. Jest ona obecnie najstarszą zachowaną księgą parafialną Łąki. O stanie parafii, jaki zastał po przybyciu do Łąki, może świadczyć fakt, że z powodu braku we wsi katolików kościelny i ministranci byli wyznania ewangelickiego.
7. Ks. Wawrzyniec Urban Orawski -proboszczem w Łące był w latach 1675 – 1690.
8. Ks. Jerzy Aleksy Stachurski – był proboszczem w latach 1690 – 1695. Za jego urzędowania przypada ważny dla dziejów parafii akt, jakim było poświęcenie obudowanego po pożarze kościoła.
9. Ks. dr Fabian Sebastian Rostabiński – Od roku 1695 był proboszczem Łąki i jednocześnie Mikołowa.
W tym też samym roku mianowany został przez Stolicę Apostolską publicznym notariuszem na dekanat pszczyński. Przy tym nawale zajęć nie był w stanie spełniać osobiście swego duchowego urzędu w Łące, dlatego miał on tutaj komendarza-substytuta ks. Adama Jana Spodynkowskiego, który był w Łące od lipca 1695 do kwietnia 1696 r. Od tego czasu, aż do kwietnia 1697 roku komendarzem był tu ks. Wojciech Maksymilian Białkowicz. Ks. dr Rostabinski zmarł w 1707 roku i pochowany został w murze starego kościoła pw. św. Wojciecha w Mikołowie
10. Ks. Franciszek Józef Tręblowicz (Trąblowic) – W lipcu 1697 roku ks. Tręblowicz mianowany jest proboszczem w Łące, zachowując nadal prebendę w Pszczynie. W metrykach kościelnych nazwisko jego figuruje od 1699 roku. Przyjmuje się, że zmarł w 1724 r. w Łące i tu też został pochowany
11. Ks. Franciszek Jan Danecki – był proboszczem Łąki w latach 1724 -1750 r. Prawdopodobnie zmarł w Łące i pochowany został pod posadzką jednego z ołtarzy
12. Ks. Karol Posadowski – był proboszczem w latach 1753-1756
13. Ks. Józef Gaj / Gay / – był proboszczem w latach 1756 – 1768 r.
14. Ks. Józef Solga – był proboszczem w latach 1769 – 1800
15. Ks. Fryderyk Borówka – w listopadzie 1800 r. został mianowany przez kurię biskupią w Krakowie proboszczem w Łące. Wyjednał dla kościoła łąckiego cały szereg poważnych darowizn u swych parafian, takich jak: nieruchomości, łąki oraz fundacje pieniężne. Swoją posługę duszpasterską pełnił przez 41 lat, aż do swej śmierci, co miało miejsce 02.10.1841 roku. Choć źródła o tym nie wspominają, to z racji długoletniej posługi duszpasterskiej zapewne spoczywa na łąckiej nekropolii.
16. Ks. Jakub Filip Grzegorz Lux od 1841 do 1842 r. był administratorem parafii w Łące.
17. Ks. Antoni Stabik
w kwietniu 1842 r. został administratorem w Łące. Tutaj jego działalność zbiegła się z ożywieniem życia religijnego w diecezji wrocławskiej. Najprawdopodobniej z jego inicjatywy we wrześniu 1842 r. dekanat pszczyński, z uwagi na dobro Kościoła i religii, wystąpił do kurii wrocławskiej z rezolucją domagającą się większych swobód językowych dla Polaków. Inne postulaty dotyczyły zwiększenia liczby polskich studentów teologii w alumnacie, utworzenie etatu profesora języka polskiego dla studentów teologii oraz przyznania studiującym Polakom pomocy materialnej.
W grudniu 1843 roku został przeniesiony do Michałkowic k/Siemianowic Śl., gdzie jako proboszcz pracował aż do śmierci. Był autorem wielu publikacji i wierszy. Został zaliczony do grona pisarzy śląskich XIX w. Zmarł 01.09.1887 w Michałkowicach i tam został pochowany
18. Ks. Alojzy Sznapka – administratorem parafii w Łące był od 18.12.1843 do 12.05.1844 roku
19. Ks. Karol Gach – duszpasterzem parafii w Łące był w latach 1844 – 1848
20. Ks. Augustyn Rogier – był proboszczem w latach 1848-1868
21. Ks. prałat Antoni Karol Philippi
Urodził się 08.12.1827 roku w Zabrzu, jako syn urzędnika Antoniego i Barbary z domu Szmieszek. Po ukończeniu szkoły elementarnej uczęszczał do gimnazjum w Gliwicach, gdzie w 1847 roku otrzymał świadectwo dojrzałości. Teologię studiował na Uniwersytecie Wrocławskim. W dniu 01.05.1852 roku wyświęcony został na subdiakona, a święcenia kapłańskie otrzymał 1 lipca tegoż roku z rąk ks. bpa Daniela Latuska. Od 1852 roku przez trzy lata był wikarym w Rudach k/ Raciborza. Bardzo często zmieniał placówki. Był wikarym i administratorem w Pszczynie, Miedźnej oraz w Wiśle Wielkiej. Od 1858roku pełnił obowiązki proboszcza w Łące. W 1902 r. otrzymał tytuł prałata. W czasie klęski głodu na Górnym Śląsku (1879 – 1880) kierował „Komitetem Pomocy dla Głodujących”. Należał do najwybitniejszych i aktywnych działaczy centrowych na Śląsku. W 1893 roku przewodził centrowej agitacji przed wyborami do parlamentu i sejmu pruskiego, będąc członkiem komitetu wyborczego partii „Centrum”. Na zjeździe tej partii w Berlinie w marcu 1897 roku został wybrany członkiem komitetu. W kazaniach, wygłaszanych
w czasie Kulturkampfu nawoływał do abstynencji..
Podczas jego posługi kapłańskiej w Łące kościół został poddany gruntownej przebudowie. W roku 1897 założył w Łące parafialną bibliotekę, którą sam prowadził. Brał czynny udział w zakładaniu związków Hünego, czyli oddziałów Śląskiego Związku Włościańskiego. Był członkiem zarządu Towarzystwa św. Leona założonego w końcu 1891 roku. W testamencie zapisał na kościół w Łące 10000 zł.
Zmarł w Łące 28.06.1910 roku. Pochowany został na tutejszym cmentarzu przy alejce prowadzącej z kościoła do probostwa Po jego śmierci posługę duszpasterską do czasu obsadzenia parafii przez nowego proboszcza sprawował
DUSZPASTERZE XX WIEKU
23. Ks. Jan Nepomucen Koziełek
Urodził się 14.05.1873 roku w Jernowie pod Baborowem (pow. głubczycki). Studia teologiczne odbył we Fryburgu i we Wrocławiu. Tam też otrzymał święcenia kapłańskie 11.06.1898 r. Jako wikary pracował w Branicy, Hulczynie i Ludgierzowicach w diecezji ołomunieckiej, do której należał ratione originis. Przyjęty w 1906 roku do diecezji wrocławskiej, objął probostwo w Goczałkowicach. Zbudował tam murowany kościół na miejscu, poprzedniego, drewnianego, który spalił się w 1908 r. Proboszczem w Łące był w latach 1911 – 1924. Szczególną miłością ogarniał całą słowiańszczyznę i dążył do jej pojednania w kościele powszechnym. Uczestniczył we wszystkich zjazdach unijnych we Welehradzie. Do apostołów Słowian żywił wielką cześć i każdy ślad ich działalności otaczał wielkim pietyzmem. Ksiądz ten jest autorem pięknej legendy „Jak łączanie przyjęli chrzest” która być może wcześniej była przekazywana kolejnym pokoleniom drogą ustną. Kolejną jego placówką była Mała Dąbrówka, w której był proboszczem w latach 1924 – 1931. Stamtąd odszedł na emeryturę i zamieszkał u swego brata ks. Alojzego w Knurowie. Zmarł 20.11.1938 r. Pochowany został na cmentarzu w Knurowie.
24. Ks. Piotr Klimek
Urodził się 12.11.1881 roku w Węgrach na Opolszczyźnie. Rodzice Piotra, Ignacy i Maria z domu Kowol gospodarowali na tzw. resztówce, czyli kawałku roli. Do dwunastego roku życia uczył się w miejscowej szkole wiejskiej. Po jej ukończeniu uczęszczał do gimnazjum św. Macieja we Wrocławiu, gdzie uzyskał maturę w dniu 06.02.1902 roku Po ukończeniu studiów teologicznych we Wrocławiu w dniu 23.06.1906 roku otrzymał święcenia kapłańskie. W dniu 5 września tego samego roku ks. kard. Kopp wyznaczył go na wikarego do parafii św. Sebastiana w Berlinie. Tutaj pozostał przez 5 lat i co roku mimo oficjalnego zakazu przygotowywał dzieci polskich rodziców w ojczystym języku do sakramentów św. Dnia 18.09.1911 r. został mianowany kuratusem nowo powstałej placówki duszpasterskiej w Königsberg koło Frankfurtu nad Odrą, gdzie za jego staraniem wybudowano kościół i plebanię. Z początkiem grudnia 1919 r. został proboszczem parafii w Sulechowie Świebodzińskim. W roku 1923 na własną prośbę został zwolniony z diecezji wrocławskiej. Dalszą posługę kapłańską sprawował w administracji apostolskiej na Górnym Śląsku. Początkowo pełnił funkcję katechety przy gimnazjum polskim w Pszczynie i był równocześnie dyrektorem gimnazjum żeńskiego. Nominację na proboszcza w Łące otrzymał w 1924 roku. Odszedł stąd w roku 1931 do Żor, gdzie objął tamtejszą parafię. W dniu 21.10.1933 r. został dziekanem dekanatu żorskiego.Z początkiem kwietnia 1940 r. przyszło do ks. Klimka trzech cywilów i zażądali zniesienia polskich nabożeństw. Ponieważ kategorycznie odmówił, został 12 kwietnia aresztowany i po trzytygodniowym pobycie w Rybniku odtransportowany został do Dachau. Mimo interwencji Komisji Biskupów Niemieckich w Fuldzie oraz kurii katowickiej nie zwolniono go, lecz przeniesiono do obozu Mauthausen-Gusen, gdzie zmarł 31.10.1940 roku.
25. Ks. Franciszek Kałuża
Urodzony 30.11.1890 roku w Zagwiździu na Opolszczyźnie. Święcenia kapłańskie otrzymał 11.07.1915 roku. w Litomierzycach. Po święceniach pracował na terenie diecezji litomierzyckiej, później w latach 1921 –
-1926 jako katecheta. W 1926 r. przeszedł do diecezji katowickiej i pracował jako wikary w Siemianowicach w parafii św. Krzyża, Nowym Bytomiu i Łagiewnikach. Probostwo w Łące objął w roku 1931. Znany był z zamiłowania do rolnictwa i bartnictwa. Duży areał pola, należący do łąckiej parafii pozwalał mu na realizację jego zamiłowania. Gospodarstwo pochłaniało jego czas do tego stopnia, że nie starczało go na odwiedziny kolędowe. A być może w trudnych latach okupacji nie chciał przyjmować ofiar od parafian. Proboszczem par. św. Jerzego w Mszanej k/Wodzisławia został w 1948 r. Tam też sam prowadził gospodarstwo rolne. W 1960 roku przeszedł w stan spoczynku i zamieszkał w Podlesiu Śl. Zmarł 30.07.1966 r w szpitalu w Katowicach-Bogucicach. Pochowany został 03.08.1966 roku w Mikołowie